Trudno jest nazwać ciszę, która rozrywa przestrzeń spowitą smutkiem. Chce się rzec - to nie jest możliwe, by bezszelestnie łamała wszystko, co spotka na swojej drodze. Irenko, odchodzisz w tej ciszy pozostawiając w nas obraz silnej i przyjaznej osoby, którą podarowano nam byśmy mieli wzorzec - świadectwo, że wszystko jest możliwe jeśli bardzo się tego chce. Spoczywaj w pokoju.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz